Ὁ Saint-Marc Girardin (22/2/1801 – 1/4/1873) ἦταν Γάλλος πολιτικὸς καὶ ἄνθρωπος τῶν γραμμάτων, γεννήθηκε στὸ Παρίσι στὶς 22 Φεβρουαρίου 1801 πέθανε τὴν 1η Ἀπριλίου 1873. Τὸ 1828 ἄρχισε νὰ ἐργάζεται γιὰ τὴν ἐφημερίδα Journal des Debats, ὅπου παρέμεινε ἐπὶ σχεδὸν μισὸ αἰώνα. Μετὰ τὴν ἀνάρρηση στὸ θρόνο τοῦ Λουδοβίκου-Φίλιππου, ὁρίστηκε καθηγητὴς Ἱστορίας στὴ Σορβόννη. Στὴ συνέχεια, ἄλλαξε τὴν ἕδρα τῆς Ἱστορίας μὲ ἐκείνη τῆς Ποίησης, συνεχίζοντας νὰ δημοσιεύει πολιτικὰ ἄρθρα στὴν ἐφημερίδα Journal des Debats. Τὸ 1844 ἐξελέγη μέλος τῆς Ἀκαδημίας. Κατὰ τὴν ἐπανάσταση τοῦ Φεβρουαρίου τοῦ 1848, ἀνέλαβε Ὑπουργὸς γιὰ πολὺ σύντομο χρονικὸ διάστημα.
Κύριο ἔργο τοῦ εἶναι τὸ «Μάθημα δραματικῆς λογοτεχνίας» (Cours de litterature dramatique, 1843-1863), μία σειρὰ ἀπὸ διαλέξεις ποῦ περιγράφονται καλύτερα μὲ τὸν δεύτερο τίτλο «Ἀπὸ τὴ χρήση τῶν παθῶν στὸ δράμα» (De l’usage des passions dans le drame). Ο Marc Girardin ἐξετάζει τὰ πάθη, συζητώντας τὸν τρόπο μὲ τὸν ὁποῖο ἀντιμετωπίζονται στὸ ἀρχαῖο καὶ σύγχρονο δράμα, στὴν ποίηση καὶ στὸν ρομαντισμό. Μεταξὺ τῶν ὑπολοίπων ἔργων του, βρίσκουμε τὸ δίτομο «Δοκίμια λογοτεχνίας» (Essais de literature, 1844) καὶ πολλοὺς τόμους μὲ συλλεχθέντα Σουβενὶρ καὶ Σκέψεις ἀναφορικὰ μὲ ξένες χῶρες καὶ παρελθόντα γεγονότα. Τελευταία Σημαντικὰ ἔργα τοῦ ἦταν «Τὸ συντριβάνι καὶ οἱ μυθοπλάστες» (La Fontaine et les Fabulistes, 1867) καὶ μία Μελέτη γιὰ τὸν Ζᾶν Ζὰκ Ρουσσῶ (1870).
(μετφρ. Γιώργος Δούναβης)