Πολιτευτής, κοινωνιολόγος καὶ συγγραφεύς, γεννηθεῖς ἐν Σπάρτη το 1876. Σπούδασε νομικὴ στὸ πανεπιστήμιο Ἀθηνῶν, καὶ ἀπὸ νεαρότατη δὲ ἡλικίας ἀσχολήθηκε μὲ τὴν λαογραφία, τὴν κοινωνιολογία, ἰδιαιτέρως δὲ μὲ τὴν κοινωνικὴ καὶ ἐργατικὴ νομοθεσία. Ἐκ παραλλήλου ἀσχολήθηκε μὲ τὴν δημοσιογραφία, καὶ ἐξέδωσε τὸν «Λαὸν» (1908-1909 καὶ 1914-1915), τὴν «Λακεδαίμονα» (1909-1910) καὶ τὴν «Ἐφημερίδα τῶν ἐργατῶν» (1912). Ἐξελέγη βουλευτὴς κατὰ στὶς ἐκλογὲς τοῦ 1910, 1912 καὶ 1923, καὶ μὲ πρωτοβουλία τοῦ ἱδρύθηκε τὸ 1910 τὸ ἐν Ἀθήναις Ἐργατικὸν κέντρον. Τὸ 1911 συνέταξε τὰ πρῶτα ἐργατικὰ νομοσχέδια, ὧν ἦτο εἰσηγητὴς στὶς κοινοβουλευτικὲς ἐπιτροπές. Τὸ 1922 ὑπέγραψε μετ’ ἄλλων πολιτευτῶν τὸ δημοκρατικὸ μανιφέστο καὶ φυλακίσθηκε διὰ τοῦτο. Ἔγραψε ὑπὸ τὸ ψευδώνυμο Ἅγις Θέρος τό: «Σολωμοὺ βίος καὶ ἔργον» (Σπάρτη 1903), ἐξέδωκε δὲ τὰ «Δημοτικὰ Τραγούδια» (Ἀθῆναι 1909) καὶ τὰ «Ξένα Τραγούδια» (Ἀλεξάνδρεια 1916). Ἐπίσης συνέγραψε καὶ ἐξέδωκε διάφορα φυλλάδια κοινωνιολογικοῦ περιεχομένου, ἐν οἶς : «Ἡ Κοινωνικὴ ἀλληλεγγύη καὶ τὸ πρόβλημα τῆς οἰκίας» (1909), «Ἐργατικὴ ὀργάνωσις» (1910), «Οἱ ἐργᾶται τῆς Ἑλλάδος πρὸς τὴν διπλὴν Βουλὴν» (1911), «Ἐργατικὴ κατεύθυνσις» (1911), «Ἡ ἐργατικὴ νομοθεσία τῆς Ἑλλάδος» (1912), «Ὁ Δῆμος διὰ τὸν λαὸν» (1919), «Τὸ ἀγροτικὸν ζήτημα τῆς Ἀττικῆς» (1919), «Οἱ συνεταιρισμοὶ παράγωγης» (1920). Ὑπῆρξε ἱδρυτὴς πολλῶν σωματείων καὶ συνεταιρισμῶν, εἶναι δὲ μέλος διαφόρων ἐπιστημονικῶν καὶ κοινωνικῶν ὀργανώσεων.
