Νικόλαος Καλογερόπουλος (1884-1957)

Θεολόγος, ζωγράφος και μελετητής της βυζαντινής και μεταβυζαντινής τέχνης. Γεννήθηκε εις την Συκιά της Κορινθίας το 1884. Μετά την αποφοίτηση του από τη Ριζάρειο Σχολή σπούδασε θεολογία στην Αθήνα και αργότερα Ιστορία της τέχνης και ζωγραφική εν Γερμανία. Επιστρέφοντας στην Ελλάδα υπηρέτησε εις την Μέση Εκπαίδευση ως θεολόγος, παραλλήλως όμως ασχολήθηκε με την μελέτη των βυζαντινών και μεταβυζαντινών μνημείων της Ελλάδας, ιδαιτέρως δε των ζωγραφικών εργαστηρίων και των αγιογράφων των χρόνων της Τουρκοκρατίας. Επιδόθηκε επίσης και εις την ζωγραφική, θεωρείται δε ως ένας εκ των καλυτέρων Ελλήνων θαλασσογράφων. Κατά καιρούς διετέλεσε γραμματεύς της Εθνικής Πινακοθήκης, υποδιευθυντής του Βυζαντινού Μουσείου, διευθυντής Καλών Τεχνών του Υπουργείου Παιδείας, ήταν δε εκ των ιδρυτικών μελών της Εταιρείας Βυζαντινών Σπουδών (1918). Πέθανε τον Φεβρουάριο του 1957 εν Αθήναις και ετάφη στην γενέτειρα του. Εκτός του βιβλίου του «Μεταβυζαντινή και Νεοελληνική Τέχνη» (Αθήναι 1926) δημοσίευσε πολλές εργασίες. Εκ των μεταγενεστέρων δημοσιευμάτων του αξιομνημόνευτα είμαι τα εξής: Αρχαίοι χριστιανικοί τάφοι εν Χαλκίδι, «Ανάπλασις» 37, σ. 266 κ. εξ. και 333 κ.εξ. Τριάκοντα πέντε άγνωστοι ναοί της Νάξου, Αθήναι 1933. Νέα έργα των Μόσχων, «Μούσαι», Νέαι απόψεις περί της τέχνης του Αγίου Όρους, «Νέα Εστία», Χριστούγεννα 1933, Βυζαντινά μνημεία Μεγαρικής, Είκοσι πέντε άγνωστοι ναοί εν Κορινθία, αυτόθι, Βυζαντινά μνημεία Κορινθίας, τεύχη Α και Β, Αθήναι 1935. Παλαιοχριστιανικά και βυζαντινά μνημεία και τέχνη εν Ευβοία, «Νέα Εστία» 19, σ. 614-623. Η γοτθική τέχνη εν Ελλάδι, «Ξεκίνημα», Α΄ (1947), φυλ. 2 και 3. Πολυάριθμα σχετικά με την ειδικότητά του άρθρα δημοσίευσε στην Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια.