Γεννήθηκε τὸ 1843. Μετὰ τὶς σπουδὲς τοῦ στῇ Βρετανία, πῆγε στην Αἴγυπτο καὶ ἐργάστηκε στην ἑταιρεία ἐμπορίας βάμβακος Χωρέμη στην Ἀλεξάνδρεια. Ἀπέκτησε μεγάλη περιουσία καὶ χρημάτισε πρῶτος Πρόεδρος τοῦ Ἐπιμελητηρίου τῆς Ἀλεξάνδρειας. Ἤταν στενὸς φίλος τοῦ Βενιζέλου, μὲ τὸ κόμμα τοῦ ὁποίου ἐκλέχτηκε, τὸ 1910, βουλευτής. Χρημάτισε ὑπουργὸς Ναυτιλίας, Γεωργίας, Οἰκονομικῶν καὶ Βιομηχανίας. Τὸ 1914 ἐκλέχτηκε δήμαρχος Ἀθηνῶν. Μὲ τὴν ἧττα τοῦ Βενιζέλου στὶς ἐκλογὲς καταδιώχθηκε καὶ βασανίστηκε. Τὸ 1920 ἐξορίστηκε στο Παρίσι. Ἐπέστρεψε λίγο ἀργότερα καὶ πραγματοποίησε σημαντικὲς δωρεὲς (Σχολὴ νοσοκόμων Ἐρυθροῦ Σταυροῦ). Ἐπίσης ἤταν ἰδρυτικὸ μέλος τοῦ Κολλεγίου Ἀθηνῶν. Εἰκάζεται ὅτι ἤταν ἠθικὸς αὐτουργὸς τῆς δολοφονίας τοῦ Ἴωνα Δραγούμη.
Καρποὶ τοῦ γάμου τοῦ μὲ τῇ θυγατέρα τοῦ Χωρέμη, Βιργινία, ἤταν ἡ Ἀλέξανδρα (1871), ὁ Ἀντώνης (1873), ἡ Πηνελόπη (1874), ὁ Ἀλέξανδρος (1878-πέθανε μόλις 44 ἐτῶν) καὶ ἡ Ἀργίνη (1883).
Πέθανε στὶς 20 Ἰουνίου 1929 καὶ κηδεύτηκε δημοσία δαπάνη. Ἡ πολιτεία τὸν ἀνακήρυξε Ἐθνικὸ Εὐεργέτῃ.
Η πολιτεία τον ανακήρυξε Εθνικό Ευεργέτη.
