Ὁ Κωνσταντῖνος Ῥάδος γεννήθηκε στην Ἀθῆνα, γιος τοῦ δικηγόρου Νικολάου Κ. Ῥάδου καὶ ἐγγονὸς τοῦ ἐπαναστάτη Κωνσταντίνου Ῥάδου. Φοίτησε στὴ Ῥιζάρειο Ἐκκλησιαστικὴ Σχολὴ (1876-1880), νομικὴ στο Πανεπιστήμιο Ἀθηνῶν (ἀποφοίτησε τὸ 1885) καὶ ἱστορία στο Πανεπιστήμιο Ἀθηνῶν, στο Βουκουρέστι καὶ τὸ Παρίσι, ὅπου καὶ ἀναγορεύτηκε διδάκτορας τὸ 1915. Ἐργάστηκε ὡς καθηγητὴς Ναυτικῆς Ἱστορίας στὴ Σχολὴ Ναυτικῶν Δοκίμων ( διορίστηκε τὸ 1895) καί, μετὰ τὴν πραγματοποίηση τοῦ διδακτορικοὺ τοῦ στο Πανεπιστήμιο τῆς Σορβόννης (1912-1916), ὡς ἔκτακτος καθηγητὴς στην ἔδρα Γενικῆς Ἱστορίας τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν.
Τὸ 1924 παραιτήθηκε καὶ ἀπὸ τὶς δύο θέσεις καὶ ἀφοσιώθηκε στῇ συγγραφή, ἐνῶ τὴν ἴδια περίοδο καὶ ὡς τὸ τέλος τῆς ζωῆς τοῦ διαδραμάτισε πρωταγωνιστικὸ ῥόλο στῇ διαμόρφωση τοῦ Μουσείου τῆς Ἱστορικῆς καὶ Ἐθνολογικὴς Ἑταιρείας, τῆς ὁποίας ἤταν ἰδρυτικὸ μέλος. Πέθανε στην Ἀθῆνα. Κατὰ τὴν περίοδο τῶν σπουδῶν τοῦ στην Ἀθῆνα ἐντάχτηκε στον κύκλο τοῦ Γεωργίου Μιστριώτη, τασσόμενος ὑπὲρ τῆς καθαρεύουσας καὶ ἐναντίον τῆς δημοτικῆς, στάσῃ ἡ ὁποία ἀμβλύνθηκε στο περᾷσμα τῶν χρόνων.
Στο Βουκουρέστι ἀνέλαβε τῇ διεύθυνση τῆς ἑλληνόφωνης ἐφημερίδας Σύλλογοι, θέση τὴν ὁποία κράτησε μόλις για ἕνα μῆνα, καὶ συνεργάστηκε μὲ τὴν ἐφημερίδα Πατρὶς καὶ παρακολούθησε μαθήματα τοῦ καθηγητῇ τότε στο Πανεπιστήμιο τῆς πόλης Ἐπαμεινώνδα Φραγκούδη. Στῇ λογοτεχνία πρωτοεμφανίστηκε μὲ τῇ δημοσίευση τοῦ διηγήματος Didina στο ἡμερολόγιο Ποικίλη Στοὰ τὸ 1895. Ἀκολούθησε ἡ ἔκδοση τῆς συλλογῆς διηγημάτων Ναυτικὰ διηγήματα, γραμμένης στην καθαρεύουσα, ἤδη ὅμως μὲ τὸ διήγημα Ὁ πιλότος τοῦ Δαρ-Μπογάζ, δημοσιευμένο στο Ἐθνικὸν Ἡμερολόγιον τοῦ Κωνσταντίνου Σκόκου τὸ 1912 στράφηκε στὴ δημοτική.
Στο σύνολο τοῦ λογοτεχνικοῦ ἔργου τοῦ κυριαρχεῖ ἡ ἐπιδράση ἀπὸ τὶς ἱστορικὲς τοῦ μελέτες που καλύπτουν ἕνα μεγάλο μέρος τῆς συγγραφικῆς τοῦ παραγωγῆς. Πραγματοποίησε μάλιστα καὶ τῇ μελέτῃ. Ὁ Στέφανος Ξένος καὶ τὸ ἱστορικὸ μυθιστόρημα, στην ὁποία προσπάθησε να ὀριοθετήσει τῇ σχέση τῆς ἱστορίας μὲ τῇ λογοτεχνία τοῦ 19ου αἰῶνα, καίῃ ὁποία στάθηκε σημαντικὴ για τὶς μετέπειτα ἀναλογες ἀναζητήσεις καὶ ἰδιαίτερα για τὴν παραλλήλη ἐξετάσῃ τοῦ ἔργου τοῦ Ξένου μὲ τοῦ ἔργου τοῦ Sir Ταὐτόν. Scott. Τὸ πεζογραφικὸ ἔργο τοῦ περιλαμβάνει ἀποκλειστικὰ διηγήματα. Τὰ περισσότερα ἀντλοὺν τὸ θέμα τοὺς ἀπὸ τὴν ἑλληνικὴ ἱστορία, ἰδιαίτερα τῇ ναυτικῇ, ἐνῶ ὑπάρχουν ἐπίσης διηγήματα ἠθογραφικοὺ προσανατολισμοῦ καὶ κάποια μὲ θεματικὴ ἀπὸ τὸ χῶρο τοῦ παραμυθίου.
Για περισσότερα βιογραφικὰ στοιχεῖα τοῦ Κωνσταντίνου Ῥάδου βλ. Εὐαγγελίδης Τρ.Ε., «Ῥάδος Κωνσταντῖνος», Μεγάλη Ἑλληνικὴ Ἐγκυκλοπαίδεια 21. Ἀθῆνα, Πυρσός, 1933 καὶ Καλαντζοπούλου Βικτωρία, «Κωνσταντῖνος Ν. Ῥάδος», Ἡ παλαιοτερη πεζογραφία μας· Ἀπὸ τὶς ἀρχὲς τῆς ὡς τὸν πρῶτο παγκόσμιο πόλεμο Θ΄· (1900-1914), σ.378-402. Ἀθῆνα, Σοκόλης, 1997.
(Πηγή: Ἀρχεῖο Ἑλλήνων Λογοτεχνών, Ε.ΚΕ.ΒΙ.).
