Δημήτριος Γκίνης  (1890–1978)

Έλληνας ιστορικός, νομικός και συγγραφέας.Γεννήθηκε το 1890 στην Αθήνα. Σπούδασε νομική και φιλολογία στα πανεπιστήμια της Αθήνας, όπου υπήρξε μαθητής του Δημητρίου Παπούλια, και της Λειψίας. Επέστρεψε στην Ελλάδα όπου ασχολήθηκε με τη συγγραφή συγγραμμάτων αλλά και την πραγματοποίηση ερευνών σχετικά με την ιστορία του βυζαντινού και μεταβυζαντινού δικαίου αλλά και τη βιβλιογραφία. Ήταν μεταξύ των ιδρυτών αλλά και αντιπρόεδρος της Ελληνικής Βιβλιογραφικής Εταιρείας. Το 1960 αναγορεύθηκε διδάκτορας του Πανεπιστημίου της Θεσσαλονίκης. Στα σημαντικότερα έργα του περιλαμβάνεται το Ελληνική Βιβλιογραφία 1800-1863 το οποίο εκδόθηκε σε τρεις τόμους από το 1939 έως το 1957, σε συνεργασία με τον Βαλέριο Μέξα. Η μελέτη του αυτή βραβεύθηκε από την Ακαδημία Αθηνών το 1936. Σε άλλα σπουδαία έργα του περιλαμβάνονται τα Μία άγνωστη ωδή του Κάλβου (1938) και Τα ανώνυμα έργα του Κοραή (1948). Πέθανε στην Αθήνα το 1978.