Ἐκδόσεις τῆς Ἑταιρείας

Μὲ ἰδιαίτερη χαρὰ σᾶς γνωρίζομεν ὅτι κυκλοφορήθηκε ἡ ἑπτάτομη ἔκδοση “Ἐπιστημονικαὶ Δημοσιεύσεις“, στὴν ὁποία περιέχεται ἐπανεκτυπωμένο τὸ σύνολο τοῦ ἐπιστημονικοῦ ἔργου τοῦ Προέδρου τῆς ΕΒΣ ὁμοτίμου Καθηγητοῦ Κωνσταντίνου Ἀγγ. Μανάφη.

Ἡ λιανικὴ τιμὴ πωλήσεως τῶν ἑπτά τόμων ἀνέρχεται στὸ ποσὸν τῶν 100 €.

Στὸν κατάλογο παρουσιάζονται οἱ 202 τίτλοι τῶν περιοδικῶν ποὺ ὑπάρχουν στὴν Μυστακίδειο Βιβλιοθήκη τῆς Ἑταιρείας Βυζαντινῶν Σπουδῶν.

Στὸν κατάλογο παρουσιάζονται οἱ 46 τίτλοι τῶν ἡμερολογίων τῆς Μυστακιδείου βιβλιοθήκης τῆς Ἑταιρείας Βυζαντινῶν Σπουδῶν.

Ὁ Saint-Marc Girardin (22/2/1801 – 1/4/1873) ἦταν Γάλλος πολιτικὸς καὶ ἄνθρωπος τῶν γραμμάτων, γεννήθηκε στὸ Παρίσι στὶς 22 Φεβρουαρίου 1801 πέθανε τὴν 1η Ἀπριλίου 1873. Τὸ 1828 ἄρχισε νὰ ἐργάζεται γιὰ τὴν ἐφημερίδα Journal des Debats, ὅπου παρέμεινε ἐπὶ σχεδὸν μισὸ αἰώνα.

ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΚΥΡΙΟΥΣ ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΥΣ
Σκοπὸς τοῦ ἐγχειριδίου τούτου εἶναι ἡ διδασκαλία τοῦ ἀπαιτούμενου χειρισμοῦ πρὸς κατασκευήν, ἀνακαινισμὸν καὶ διατήρησιν τῶν τυπογραφικῶν κυλίνδρων.

Εὐμενῶς, πιστεύομεν, οἱ ἡμέτεροι κ. κ. συνάδελφοι θέλουσιν ἀποδεχθῆ τὸ δημοσίευμα τοῦτο, καὶ ἰδίως οἱ μακρὰν τῶν μεγαλοπόλεων, διότι εἶναι προϊὸν μακρᾶς πείρας, ἢν ἀπεκτήσαμεν διαρκῶς ἐπισκεπτόμενοι τὰ τελειότερα τυπογραφεῖα τῶν Παρισίων, καὶ μελετῶντες εἰδικᾶς συγγραφάς.

Ἄξια λόγου καὶ μελέτης ἡ κριτικὴ ποὺ ἀσκεῖ στὸν Δ. Αἰγινήτη ὁ Ν. Κ. Γερμανὸς στὸ «Κοσμογονικὰ – Ἔλεγχος τῶν ἐν τῆ Κοσμογονία τοῦ κ. Δ. Αἰγινήτου ἀναφερομένων ἐπιστημονικῶν ἐργασιῶν» 1891.

Το 1894 ιδρύεται από τον χημικό Όθ. Ρουσσόπουλο και τον φυσικό Ι. Γεράκη η “Βιομηχανική και Εμπορική Ακαδημία” ως μέση τεχνική σχολή, με σκοπό την παροχή πρακτικής μόρφωσης με στοιχεία θεωρητικών γνώσεων.

     Η “Ακαδημία” θα εξελιχθεί σε σημαντική εκπαιδευτική μονάδα, στην οποία διδάσκουν καθηγητές υψηλού επιστημονικού κύρους και η οποία διαθέτει πολύ καλή οργάνωση σπουδών και εντυπωσιακό για την εποχή εργαστηριακό εξοπλισμό.

Σήμερον, ὅτε τὰ πάντα ἐπὶ ὡρισμένων βαίνουσιν ἀρχῶν καὶ κανόνων, ὅτε τὸ πᾶν τείνει εἰς βελτίωσιν καὶ τελειοποίησιν, καὶ ἡ μέθοδος τῆς διδασκαλίας, ἢ μᾶλλον σύμπαν ἐν γένει τὸ ἐκπαιδευτικὸν σύστημα, τὸ κυριώτερον μέλημα τῶν μεγαλειτέρων τοῦ καθ’ ἠμᾶς αἰῶνος σοφῶν καταστάν, ὀσημέραι προάγεται καὶ τελειοποιεῖται, ὥστε καὶ αἳ τῶν μαθημάτων σπουδαὶ οὐχὶ τυχαίως οὐδὲ κατὰ τὴν ἰδίαν ἑκάστου γίνονται βούλησιν, αλλά σειρὰ ὡρισμένων μαθημάτων, ἀδιάσπαστον πρὸς ἄλληλα ἐχόντων συνάφειαν,

Ἐν τῆ πραγματεία ταύτη ἐπειράθημεν  νὰ χορηγήσωμεν τοῖς ἀναγνώσταις γενικὴν τινα ἱστορίαν τῆς ἐπιστήμης τῆς ὑποβρυχίου ποντοπλοΐας, δίδοντες αὐτοῖς λεπτομερεῖς περιγραφᾶς (ὁσάκις ἠδυνάμεθα νὰ συλλέξωμεν τοιαύτας), εἰδικῶν μηχανημάτων ἐπὶ τῷ σκοπῶ τούτω ἐφευρεθέντων καὶ γενικὴν τινα ἰδέαν ἑταίρων, ἐν οἶς αἱ ἠμέτεραι ἔρευναι δὲν ἀπέβησαν  τοσούτον ἐπιτυχεῖς.

Ἐπειδὴ καὶ ἡ Ἑλλὰς ἐχρημάτισεν ἑκατονταετηρίδας ὑπὸ τὴν τρομερὰν φραγγέλην τοῦ καταδυναστικωτάτου δεσποτισμοῦ, ὅστις μὲ τὴν ἀναισθησίαν του ἐμπόδιζε κάθε καλόν, ὡς τὴν Βιομηχανίαν, καὶ τὴν πρόοδον τῶν τεχνῶν μὲ πράξεις ὠμοτητάτης δυναστείας κατ’ ὀρθὸν  λόγον θέλει ὑπεθέσειν τὶς, ὅτι αἱ νεώτεραι πρόοδοι τῆς γεωργίας, εἶναι μόνον ἐν μέρει γνωσταὶ εἰς τοὺς καλλιεργητὰς ταύτης τῆς κλασικῆς γῆς.

Ἡ Ἑταιρεία Βυζαντινῶν Σπουδῶν προέβη σὲ ψηφιοποίηση σπάνιου ὑλικοῦ ἀποσκοπώντας ἔτσι νὰ τὸ καταστήσει ἄμεσα καὶ ἐντελῶς ἐλεύθερα προσβάσιμο στὸ ἀναγνωστικό της κοινό.

Τὰ ταχέα βήματα τοῦ χρόνου, τὰ φέροντα τὸν ἄνθρωπον ἀεννάως πρὸν τὴν πρόοδον καὶ τὴν τελειοποίησιν αὐτοῦ, καταμετροῦνται μὲν καὶ ὁρίζονται δι’ ὡρισμένων φυσικῶν μεταβολῶν, ὡς διὰ τῶν ὡρῶν τοῦ ἐνιαυτοῦ, εἰδικῶς ὅμως καὶ διὰ τὴν καθημερινὴν χρῆσιν τῆς Κοινωνίας διὰ τῶν ὡρῶν, δεικνυομένων διὰ τῶν ὡρολογίων.

Μὲ ἰδιαίτερη χαρὰ σᾶς γνωστοποιοῦμε ὅτι κυκλοφορήθηκαν οἱ ἑπτά τόμοι τοῦ ἔργου “Ἐπιστημονικαὶ Δημοσιεύσεις”, στοὺς ὁποίους περιέχεται ἐπανεκτυπωμένο τὸ σύνολο τοῦ ἐπιστημονικοῦ ἔργου τοῦ ὁμοτίμου Καθηγητοῦ καὶ Προέδρου τῆς ΕΒΣ Κωνσταντίνου Ἀγγ. Μανάφη.

Τὰ κείμενα τοῦ Βυζαντινοῦ καὶ Μεταβυζαντινοῦ Δικαίου εἶναι ἐν μέρει ἐκδεδομένα καὶ ἐν μέρει ἀνέκδοτα. Καὶ ὅσον μὲν ἄφορα εἰς τὰ τοῦ Βυζ. Δικαίου, ὑπερισχύουν τὰ ἐκδεδομένα τῶν ἀνέκδοτων, ὅσον δ’ ἀφορὰ εἰς τὰ τοῦ Μεταβυζαντινοῦ Δικαίου, ἀντιστρόφως, ὑπερισχύουν τὰ ἀνέκδοτα τῶν ἐκδεδομένων. Ἀλλὰ καὶ τὰ τελευταία δὲν εἶναι πάντοτε ἐκδεδομένα κατὰ τρόπον ἱκανοποιητικόν, εἴτε διότι κατὰ τὴν ἐκδοσὶν των, δὲν ἤσαν γνωστὰ περισσότερα χφφ. τῶν χρησιμοποιηθέντων ὑπὸ τῶν ἐκδοτῶν των,

Ἡ Ἑταιρεία Βυζαντινῶν Σπουδῶν εὐχαρίστως δημοσιεύει τὸν Κατάλογον Χειρογράφων Κωδίκων τῆς Σκήτης τῆς Ἁγίας Ἄννης Ἁγίου Ὅρους τὸν συνταχθέντα ὑπὸ τοῦ εὐλαβοῦς καὶ θεόπνευστου ὑμνογράφου πατρός Γερασίμου Μικραγιαννανίτου μοναχοῦ. Ἡ ἐργασία αὕτη παρέμενεν ἀπὸ πολλῶν ἐτῶν ἀνέκδοτος, ἔπρεπε δὲ νὰ ἔλθη εἰς φῶς ὡς πληρεστέρα τοῦ ὑπάρχοντος Καταλόγου τοῦ Λάμπρου καὶ φέρουσα εἰς φῶς νέα χει/φα μὴ περιλαμβανόμενα εἰς τὴν προγενεστέραν καταγραφήν.

Κατὰ τὰ τέλη Μαΐου 1936 ἡ ἓν Ἄθηναις «Ἑταιρεία Βυζαντινῶν Σπουδῶν», τὴ πρωτοβουλία τοῦ τότε Ἀντιπροέδρου καὶ εἶτα Προέδρου αὐτῆς κ. Παναγ. Πουλίτσα καὶ τοῦ ἀειμνήστου Γραμματέως καὶ ψυχῆς τῆς Ἑταιρείας Φαίδωνος Κουκουλέ, διωργάνωσεν ὡραίαν ἐκδρομὴν εἰς Μυστρᾶν καὶ Γεράκιον τῆς Λακεδαίμονος, πρὸς τέλεσιν συνάμα καὶ μνημοσύνου ὑπὲρ τοῦ Κωνσταντίνου Παλαιολόγου.

Ἡ Ἑταιρεία Βυζαντινῶν Σπουδῶν τὸ ἔτος 1937 κυκλοφορεῖ τὸ Λεύκωμα Βυζαντινῶν Σχεδίων ἀπὸ τὸν ἐκδοτικὸ οἶκο Παπαχρυσάνθου, ἡ δαπάνη τοῦ ὁποίου καλύφθηκε ἀπὸ δωρεὲς ἑταίρων καὶ τμῆμα της ἀπὸ  χρηματικὸ βραβεῖο ποὺ ἔλαβε ἀπὸ τὸ  Ὑπουργεῖο Παιδείας. Τὸ Λεύκωμα  ἀποτελεῖται ἀπὸ 10 πίνακες ποὺ περιέχουν 44 σχέδια καὶ 2 σειρὲς Βυζαντινῶν γραμμάτων καὶ ὑλοποιήθηκε μὲ τὴ συνεργασία τοῦ Ἀνδρέα Ξυγγόπουλου τοῦ Φώτη Κόντογλου καὶ τῆς Ἀγγελικῆς Χατζημιχάλη.

Τὸ 1934 ἀντὶ τόμου ἐκυκλοφόρησε ἡ Ἑταιρεία τὸ εὐρετηρίο τῶν δέκα ἤδη ἐκδοθέντων τόμων (Α-Ι). Μαζὶ μὲ τὸ εὐρετήριο διανεμήθη καὶ τὸ διήγημα τοῦ Φαίδωνος  Κουκουλὲ «Ὁ Γρηγόριος».