Ψηφιακή Βιβλιοθήκη

Ὁ Saint-Marc Girardin (22/2/1801 – 1/4/1873) ἦταν Γάλλος πολιτικὸς καὶ ἄνθρωπος τῶν γραμμάτων, γεννήθηκε στὸ Παρίσι στὶς 22 Φεβρουαρίου 1801 πέθανε τὴν 1η Ἀπριλίου 1873. Τὸ 1828 ἄρχισε νὰ ἐργάζεται γιὰ τὴν ἐφημερίδα Journal des Debats, ὅπου παρέμεινε ἐπὶ σχεδὸν μισὸ αἰώνα.

ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΚΥΡΙΟΥΣ ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΥΣ
Σκοπὸς τοῦ ἐγχειριδίου τούτου εἶναι ἡ διδασκαλία τοῦ ἀπαιτούμενου χειρισμοῦ πρὸς κατασκευήν, ἀνακαινισμὸν καὶ διατήρησιν τῶν τυπογραφικῶν κυλίνδρων.

Εὐμενῶς, πιστεύομεν, οἱ ἡμέτεροι κ. κ. συνάδελφοι θέλουσιν ἀποδεχθῆ τὸ δημοσίευμα τοῦτο, καὶ ἰδίως οἱ μακρὰν τῶν μεγαλοπόλεων, διότι εἶναι προϊὸν μακρᾶς πείρας, ἢν ἀπεκτήσαμεν διαρκῶς ἐπισκεπτόμενοι τὰ τελειότερα τυπογραφεῖα τῶν Παρισίων, καὶ μελετῶντες εἰδικᾶς συγγραφάς.

Ἄξια λόγου καὶ μελέτης ἡ κριτικὴ ποὺ ἀσκεῖ στὸν Δ. Αἰγινήτη ὁ Ν. Κ. Γερμανὸς στὸ «Κοσμογονικὰ – Ἔλεγχος τῶν ἐν τῆ Κοσμογονία τοῦ κ. Δ. Αἰγινήτου ἀναφερομένων ἐπιστημονικῶν ἐργασιῶν» 1891.

Το 1894 ιδρύεται από τον χημικό Όθ. Ρουσσόπουλο και τον φυσικό Ι. Γεράκη η “Βιομηχανική και Εμπορική Ακαδημία” ως μέση τεχνική σχολή, με σκοπό την παροχή πρακτικής μόρφωσης με στοιχεία θεωρητικών γνώσεων.

     Η “Ακαδημία” θα εξελιχθεί σε σημαντική εκπαιδευτική μονάδα, στην οποία διδάσκουν καθηγητές υψηλού επιστημονικού κύρους και η οποία διαθέτει πολύ καλή οργάνωση σπουδών και εντυπωσιακό για την εποχή εργαστηριακό εξοπλισμό.

Σήμερον, ὅτε τὰ πάντα ἐπὶ ὡρισμένων βαίνουσιν ἀρχῶν καὶ κανόνων, ὅτε τὸ πᾶν τείνει εἰς βελτίωσιν καὶ τελειοποίησιν, καὶ ἡ μέθοδος τῆς διδασκαλίας, ἢ μᾶλλον σύμπαν ἐν γένει τὸ ἐκπαιδευτικὸν σύστημα, τὸ κυριώτερον μέλημα τῶν μεγαλειτέρων τοῦ καθ’ ἠμᾶς αἰῶνος σοφῶν καταστάν, ὀσημέραι προάγεται καὶ τελειοποιεῖται, ὥστε καὶ αἳ τῶν μαθημάτων σπουδαὶ οὐχὶ τυχαίως οὐδὲ κατὰ τὴν ἰδίαν ἑκάστου γίνονται βούλησιν, αλλά σειρὰ ὡρισμένων μαθημάτων, ἀδιάσπαστον πρὸς ἄλληλα ἐχόντων συνάφειαν,

Ἐν τῆ πραγματεία ταύτη ἐπειράθημεν  νὰ χορηγήσωμεν τοῖς ἀναγνώσταις γενικὴν τινα ἱστορίαν τῆς ἐπιστήμης τῆς ὑποβρυχίου ποντοπλοΐας, δίδοντες αὐτοῖς λεπτομερεῖς περιγραφᾶς (ὁσάκις ἠδυνάμεθα νὰ συλλέξωμεν τοιαύτας), εἰδικῶν μηχανημάτων ἐπὶ τῷ σκοπῶ τούτω ἐφευρεθέντων καὶ γενικὴν τινα ἰδέαν ἑταίρων, ἐν οἶς αἱ ἠμέτεραι ἔρευναι δὲν ἀπέβησαν  τοσούτον ἐπιτυχεῖς.

Ἐπειδὴ καὶ ἡ Ἑλλὰς ἐχρημάτισεν ἑκατονταετηρίδας ὑπὸ τὴν τρομερὰν φραγγέλην τοῦ καταδυναστικωτάτου δεσποτισμοῦ, ὅστις μὲ τὴν ἀναισθησίαν του ἐμπόδιζε κάθε καλόν, ὡς τὴν Βιομηχανίαν, καὶ τὴν πρόοδον τῶν τεχνῶν μὲ πράξεις ὠμοτητάτης δυναστείας κατ’ ὀρθὸν  λόγον θέλει ὑπεθέσειν τὶς, ὅτι αἱ νεώτεραι πρόοδοι τῆς γεωργίας, εἶναι μόνον ἐν μέρει γνωσταὶ εἰς τοὺς καλλιεργητὰς ταύτης τῆς κλασικῆς γῆς.

Ἡ Ἑταιρεία Βυζαντινῶν Σπουδῶν προέβη σὲ ψηφιοποίηση σπάνιου ὑλικοῦ ἀποσκοπώντας ἔτσι νὰ τὸ καταστήσει ἄμεσα καὶ ἐντελῶς ἐλεύθερα προσβάσιμο στὸ ἀναγνωστικό της κοινό.

Τὰ ταχέα βήματα τοῦ χρόνου, τὰ φέροντα τὸν ἄνθρωπον ἀεννάως πρὸν τὴν πρόοδον καὶ τὴν τελειοποίησιν αὐτοῦ, καταμετροῦνται μὲν καὶ ὁρίζονται δι’ ὡρισμένων φυσικῶν μεταβολῶν, ὡς διὰ τῶν ὡρῶν τοῦ ἐνιαυτοῦ, εἰδικῶς ὅμως καὶ διὰ τὴν καθημερινὴν χρῆσιν τῆς Κοινωνίας διὰ τῶν ὡρῶν, δεικνυομένων διὰ τῶν ὡρολογίων.